Naar studentikoze traditie wordt dit lied met de hele corona herhalend gezongen. De praeses begint door het glas te klinken met dat van zijn linkerbuurman, enz. Terwijl de eerste 'plein' gezongen wordt, drinkt degene die het laatst toegeklonken werd zijn glas ad fundum uit. Na het ledigen van het glas trekt deze zich terug uit de zingende corona en zingt men de tweede strofe. Na deze strofe wordt opnieuw begonnen met de eerste strofe en het klinken.

1.
Allons la mère Gaspar
Encore un verre, encore un verre.
Allons la mère Gaspar,
Encore un verre, il se fait tard.
Si l'paternel, si l'paternel revient,
On lui dira que son fils est toujours
Plein, plein, plein, plein, plein ...

2.
Il est des nôtres,
Il n'est pas fait comme les autres!

De twee laatst overblijvende commilitones sluiten af met een Ave Confrater.